بسیاری از ما هوا یا باد را به عنوان یک دیوار نمی دانیم. در سرعت‌های پایین و در روزهایی که بیرون باد چندانی نمی‌وزد، به سختی می‌توان به نحوه تعامل هوا با وسایل نقلیه ما توجه کرد. اما در سرعت‌های بالا، و در روزهای با باد استثنایی، مقاومت هوا (نیروهایی که توسط هوا بر جسم متحرک وارد می‌شود - که به عنوان کشش نیز تعریف می‌شود ) تأثیر فوق‌العاده‌ای بر نحوه شتاب‌گیری، کنترل و رسیدن به مسافت پیموده شده یک خودرو دارد.
.jpg)
اینجاست که علم آیرودینامیک وارد عمل می شود. آیرودینامیک مطالعه نیروها و حرکت حاصل از اجسام در هوا است
برای چندین دهه، خودروها با در نظر گرفتن آیرودینامیک طراحی می‌شوند و خودروسازان با نوآوری‌های مختلفی دست به کار شده‌اند که عبور از آن «دیواره» هوا را آسان‌تر کرده و تأثیر کمتری بر رانندگی روزانه دارد.
اساساً، داشتن خودرویی که با در نظر گرفتن جریان هوا طراحی شده باشد به این معنی است که در شتاب گیری مشکل کمتری دارد و می تواند به اعداد مصرف سوخت بهتری دست پیدا کند، زیرا موتور مجبور نیست به سختی کار کند تا خودرو را از دیواره هوا عبور دهد.
مهندسان راه های مختلفی برای انجام این کار ایجاد کرده اند. برای مثال، طرح‌ها و شکل‌های گردتر در قسمت بیرونی خودرو به گونه‌ای ساخته می‌شوند که هوا را به گونه‌ای هدایت کنند که با کمترین مقاومت ممکن در اطراف خودرو جریان یابد. برخی از خودروهای با کارایی بالا حتی دارای قطعاتی هستند که هوا را به آرامی در سطح زیرین خودرو حرکت می دهند. بسیاری از آنها همچنین دارای یک اسپویلر - همچنین به عنوان بال عقب شناخته می شوند - برای جلوگیری از بلند شدن چرخ های ماشین و ناپایدار شدن آن در سرعت های بالا. اگرچه، همانطور که بعداً خواهید خواند، بیشتر اسپویلرهایی که روی خودروها می بینید، بیش از هر چیز دیگری برای تزئین هستند.
